chciałabym,abyś pamiętał.

Nie chciałam znikać.Nie tak szybko.Nie chciałam rozpadać się na kawałki.Nie chciałam,abyś  Ty się rozpadał.Ale wraz z rozwojem choroby usychaliśmy.Razem.Bo choć złamałam Twoje serce,wiedziałam,że zostaniesz.Bo tak naprawdę oboje stworzyliśmy swój własny,maleńki świat.Wiedziałam również,że każdego dnia będzie coraz trudniej.I wcale się nie pomyliłam.

-Nie możemy się poddać.Nie zostałaś jeszcze moją żoną.Nie zostałaś jeszcze najlepszą mamą na świecie.Nie zbudowaliśmy naszego domu z ogródkiem.Nie zestarzeliśmy się.Nigdzie się nie wybierasz.-Twoje usta się uśmiechają,ale w oczach skrywasz ogromny ból

Stoję przed kolejnym trudnym wyborem.Nie wiem czy powiedzieć,że tak naprawdę moje szanse są zerowe.Czy lepiej ukrywać przed Tobą prawdę,żeby nie zranić Cię jeszcze bardziej?

-Nigdzie się nie wybieram.-odpowiadam,choć tak naprawdę postawiłam już jedną stopę na tym innym świecie

-Zostań moją żoną.-wtedy po raz pierwszy od dłuższego czasu Twoje oczy się uśmiechają

Gdybym miała odrobinę więcej czasu,właśnie teraz spełniłoby się jedno z moich największych marzeń.

-Proszę zaczekajmy jeszcze troszkę.-siadam obok Ciebie i ściskam Twoją dłoń

Bo jak mogłabym powiedzieć,że przecież nie zdążymy wziąć ślubu?Jak mogłabym wytłumaczyć,że to nie ja zostanę matką Twoich dzieci?Jak wytłumaczyć to,że to nie ja będę przy Tobie przez resztę życia?

♥

Dziękuję za każdy komentarz.Nawet nie wiecie jak bardzo cieszę się,że wciąż ze mną jesteście.Jeśli któraś z Was uroni łezkę nad tą historią,nie jesteście same.:)

Wasza lukrecja.